Palący oddechem wąż („serpens flatu adurens”) św. Hieronima

Przedmiotem artykułu jest pojawiający się w starym Testamencie tłumaczeniu św. Hieronima wzmianka o „wężu palącym oddechem” serpens flatu adurens (Pwt 8,14). Wąż ten obok innych wymienionych jadowitych stworzeń miał zagrażać Izraelitom podczas wędrówki po pustyni. W artykule podjęto próbę odpowiedzi oparciu realia świata starożytnego (literaturę z tego okresu), jaki konkretnie wąż kryje pod tym niezwykłym opisem. Św. Hieronim swym przekładzie wymienia różne gatunki węży znanych świecie grecko- rzymskim jako ekwiwalenty hebrajskich nazw. Okazuje się, że analizowane określenie węża, zaczerpnął Symmacha. Sam Symmach opierał na komentarzu rabinackim i popełnił błąd przy tekstu hebrajskiego. Pomyłka ta jednak była do zaakceptowania przez odniesieniu bazyliszka przekonaniu starożytnych oprócz śmiercionośnych właściwości moc palenia wszystkiego dookoła. wprowadził Biblii nazwy 7 razy (w Septuagincie pojawia tylko 2 razy). Omawiany przypadek byłby 8 miejscem przywołania Hieronimowym Biblii.